Zonder gewenst eindpunt is iedere stap in elke richting in principe goed. Dan is in beweging blijven het doel. Maar dat is een coping mechanisme en tegennatuurlijk.
Ik noem dat “watertrappelen”, een middel om je hoofd boven water te houden. Het kost bakken met energie en mensen raken er door in verwarring, omdat je denkt goed bezig te zijn, maar nergens heen gaat.
Mijn vader is gek van astronomie en leerde me toen ik nog heel jong was, over de stand van de zon. die gaat in het oosten op en in het westen weer onder. Als je weet hoe laat het is, en kijkt naar de schaduw van objecten, dan weet je waar de windrichtingen liggen. Het was zo’n supertip. Ben nagenoeg nooit meer de (letterlijke) weg kwijt geraakt.
Nog zo’n handige vaardigheid om ergens te komen, is om een kaart te kunnen lezen. Deze is vaak gedetailleerd, heeft hoogtelijnen etc. en je doel staat er al op. Anderen gebruiken bakens, zoals een vuurtoren of een markant gebouw. Weer anderen gaan digitaal, en vertrouwen op de stem van Tom(Tom). En sommige kanjers hebben aan een kompas genoeg en gaan hun eigen weg.
Bepaal je doel, maak een (road)map en ga op weg naar jouw bestemming in dit leven.
Niemand die het voor je doet.
