Deze mooie zonnige zondag is het de Dag Tegen het Pesten. Iets waarmee ik persoonlijk nooit te maken heb gehad. Mijn geringe lengte was wellicht een aanleiding voor anderen om mij (nog) kleiner te maken, maar gelukkig (?) was ik al vroeg gezegend met een scherpe en humoristische bek. Ik wist aanvallen effectief af te wenden en van mijn uitdaging een kracht te maken.
In mijn directe omgeving en in mijn praktijk zie ik desondanks de destructieve gevolgen van (langdurig) gepest worden. Het is niet alleen traumatisch en pijnlijk, het vertrouwen in mensen is voorgoed verloren of heel moeilijk te herstellen. Er worden levens- en carrièrekeuzes op gebaseerd of juist uitgesteld.
Slachtoffers geloven vaak de onwaarheden die op hen af zijn gesmeten. Hebben ze zo goed opgevangen en geïnternaliseerd, dat ze er jaren later geen afstand meer van kunnen doen. Het is onderdeel van hen geworden. Het is hun eigen (eenzame) kooi.
Achter deze facade zitten altijd zorgzame, liefdevolle, grappige en unieke mensen, die de wereld super veel te bieden hebben. Maar ze moeten zichzelf bevrijden van hun gedachten. Dat is moeilijk, vergt doorzettingsvermogen en kan niemand anders voor ze regelen, maar het ís te doen.
stapuitjegoudenkooi DagTegenHetPesten isditwiejebent stopermee
