Nèt nu ik dacht klaar te zijn met mijn introverte maanden… komen er misschien nog een paar bij.
Vorig jaar augustus hield na 28 jaar mijn werknemer-status op en ging ik de wijde wereld verkennen met mijn ZZP rugzakje om. De eerste maanden waren best afkicken. Van de jarenlange ratrace, van het vroege opstaan om voor de files uit te rijden, van de hele dag meetings en het geleefd worden door bedrijfsdoelstellingen en een ontplofte mailbox.
Ik bevond me opeens in het oog van de orkaan.
Terwijl de rest van de wereld doorploegde en sjappelde, schakelde mijn leven terug naar de tweede versnelling. Wat een rust, wat een windstilte, wat een ongekende luxe!
Het najaar gebruikte ik om goed over mijn propositie na te denken en mijn 3 websites het levenslicht te laten zien. Waarna een roerige tijd volgde van huis verkopen en nieuwe hut vinden.
Uitgerust en trots zit ik op ons nieuwe plekje in Amsterdam. De dozen uitgepakt, de kasten en planken ingericht, de kat gewend aan een binnenleven. Jiehaa, kom maar op! Uit de startblokken! Het werkzame leven kan weer losbarsten!
Pwah, pwah, pwah… Daar stak een minuscuul klein onzichtbaar beestje genaamd corona een stokje voor. Geen fysieke intakegesprekken, 1 op 1 coachsessies of teamdagen begeleiden. Niet uit mijn kooi stappen of draaien als een tierelier. Om met een gevleugelde FirstDates uitspraak te komen: Tja, daar zitten we dan…
Het is wat het is. Er is een boekenkast met tientallen ongelezen boeken, ik doe wat ik kan virtueel en voor anderen en zit deze onbekende storm uit, net als jullie.
Succes allemaal. Be safe!
