Bijna twee jaar geleden zat ik vier dagen alleen in een bos. Met 8 liter water, een slaapzak, wat beschutting tegen beesten en beestjes en een Dixie op loopafstand. Buiten mijn gezichtsveld zaten nog een paar andere gelijkgestemde gekkies.
Geen eten, geen telefoon/wifi, geen horloge, geen pen en papier of andere afleidingsmiddelen. Alleen ikzelf, de natuur, een paar zelf-onderzoeksvragen en een oneindige hoeveelheid gedachten.
Best een strakke NIKS-dag, dus.
Vooraf was het best spannend. Kan ik, met mijn Chipito en Tony Chocolonely verslaving, al die dagen zonder eten? Wil ik na het eerste nachtelijke geritsel hysterisch gillend naar huis rennen? Wat als mijn gedachten “op” zijn? Hoe creatief kan je zijn in het verzinnen van onrealistische situaties en angsten.
Want in de realiteit was het oneindig fijn! Ja, er was verveling (heb uren een verdwaald insect op een grasspriet bestudeerd), maar de tijd vliegt als je de wind door de boomtoppen ziet ruisen, je tempo niet geregeerd wordt door minuten en uren en als je gedachten zich verdiepen en verdiepen totdat onvermoede antwoorden zich aandienen. Je kan er zoveel uithalen wat er allang in zit!
NIKS doen levert ongelofelijk veel op! Natuurlijk kan het korter of iets minder spartaans, maar ik raad het iedereen aan. Doe eens echt wat langere tijd NIKS. Je krijgt er van ALLES voor terug.
